اوضاع روحی این شهر، بدجور خاکستری است

گرچه سالهای زیادی است که از این مشکل در اراک سخن گفته می شود، اما هر بار شعارهایی هم از سوی مسئولان و متولیان فرهنگی و شهری برای کاهش این مشکل و افزایش عرق به شهر و زیباسازی و توسعه فضاهای تفریحی و فرهنگی برای افزایش نشاط اجتماعی سر داده می شود و باز هم اتفاقی نمی افتد، گویا نشاط اجتماعی و فرهنگ هم تنها به شعاری تبلیغاتی تبدیل شده که البته مشتریان خودش را هم دارد.

صنعتی و کارگری بودن اراک، اقتصاد کارگری و ویژگی های فرهنگی اجتماعی کارگران عناصر بسیار مهمی هستند که نیازهای فرهنگی و هنری این شهر را متمایز می کنند و این مسئله ای است که به نظر نمی رسد، در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی های متولیان فرهنگی هنری و مدیریت شهری اراک نقش چندانی داشته باشد.

کم توجهی به فرهنگ و رویدادهای فرهنگی و اجتماعی در اراک انکارناپذیر و تاسف برانگیز است، در واقع به قول مسئول انجمن هنرهای تجسمی استان مرکزی اوضاع جسمی و روحی این شهر بدجور خاکستری شده است.

علی شعبانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: جامعه امروزما بنابر دلایل متعدد که کرونا نیز مزید بر آنها شده دچار کمبود نشاط شده است، لذا جامعه و کشور نیازمند ساخت برنامه‌های فرهنگی و هنری متعددی است که فقط به ‌صورت مناسبتی تولید نشوند و شادی در آنها نهادینه شود.

وی با ذکر این مسئله که میانگین استفاده از رنگ در جامعه رنگ خاکستری است و این رنگ در ظهور و افزایش افسردگی تاثیر بسزایی دارد، افزود: هرچند استفاده از رنگ‌ها چه در پوشش و چه در المان‌های شهری و اسباب زندگی خانوادگی در حال افزایش است، اما رنگ خاکستری رنگ میانگین پوشش و میانگین رنگی است که در همه جا استفاده می شود و نشان‌دهنده نبود روحیه شاد در مردم است.

مسئول انجمن هنرهای تجسمی استان مرکزی افزود: متاسفانه اراک به‌ دلیل وجود صنایع و آلاینده‌ها با امراض و بیماری‌های جدی‌ای دست و پنجه نرم می‌کند و در این میان قشر کارگری با وجود کرونا شرایط بدتر و محدودکننده‌تری را تجربه کرده و تفریحات جزئی نیز از زندگی آنها رخت بربسته است.

شعبانی با ذکر این مسئله که برنامه‌های مناسبتی و جُنگ‌ها تنها به‌ صورت کوتاه مدت و موقت در روحیه مردم تاثیر دارند، تصریح کرد: در شهرستان اراک نیازمند برنامه‌های متنوع برای درونی کردن شادی و روحیه مثبت در مردم هستیم، لذا انجمن هنرهای تجسمی اراک به طراحی پارک‌هایی جهت تحقق این امر پرداخته است. شهر اراک دارای بوستان‌ها و فضاهای سبز متعددی است، اما پارک‌هایی که توسط این انجمن طراحی شده اند در ساختار خود دارای تفاوت‌هایی است که لبخند را روی لب مردم آورده و در تغییر روحیه آنان تاثیرگذار هستند.

وی افزود: پارک شادی و خنده، پارک‌هایی هستند که با استفاده از المان‌های رنگی و خنده‌آور و نوستالژیک، نشاط مردمی را افزایش می‌دهند، البته افزایش نشاط تنها با خنده مفرط شکل نمی‌گیرد، شکل‌دهی حال و روحیه مثبت در مردم از طریق توجه به عناصر روانشناسی نظیر “رنگ‌ها” افزایش خواهد یافت.

شعبانی تصریح کرد: قرار دادن مجسمه کاراکترهای طنز، کودک، نوستالژی و بومی در این پارک، ایجاد فضای بازی‌های محلی و بومی، طراحی وسایل بازی خنده‌آور و طراحی شاداب‌تر وسایل بازی در این پارک آن را به تحقق هدف خود یعنی “شاداب سازی” نزدیک‌تر می‌کند. در این پارک با اجرای برنامه‌های طنز، جُنگ‌ها، نمایش‌های خیابانی، موسیقی و اجرای سیرک‌ها، در برنامه زندگی مردم اراک تغییراتی شکل خواهد گرفت و به نوعی مردم با هنر نیز پیوند عمیق‌تری برقرار خواهند کرد.

وی با بیان تاثیر منفی کرونا بر هنرمندان اشاره کرد: هنرمندان پیش از این نیز به دلیل عدم توجه به هنر و فرهنگ در شهر اراک مشکلات فراوانی داشتند ولی با حضور و انتشار ویروس کرونا اوضاع بدتر شد و باید گفت امروز حال هنرمندان هم خوب نیست، ساخت این پارک و پارک هنر در شهر اراک و فعالیت هنرمندان در این پارک‌ها علاوه بر نهادینه کردن نشاط اجتماعی می‌تواند، حال خوب را به آنها هدیه دهد.

شعبانی درخصوص پارک هنر توضیح داد: این پارک با عناصر هنری و حضور همه هنرمندان و به اشتراک گذاشتن هنر خود، مردم را با هنر آشنا و به هنر علاقمند خواهد کرد. مراکز هنری با اشتراک گذاری هنر خود و حتی آموزش‌های هنری در این پارک می‌توانند فعالیت وسیع‌تر و پر بازده‌تری در عرصه هنر داشته باشند.

وی با بیان اینکه افزایش نشاط اجتماعی در کاهش آسیب‌های اجتماعی تاثیرگذار است، در خصوص ارائه این طرح به مسئولین خاطرنشان کرد: این طرح‌ها در جلساتی تبیین شده و مورد تشویق و استقبال لفظی قرار گرفته ولی با این حال در جلسه آتی با شورای شهر این طرح‌ها به‌ گونه تخصصی‌تری اشتراک گذاری خواهند شد. امید است مسئولین شورای شهر و دیگر مسئولین در اجرای هرچه سریع‌تر این طرح حمایت گسترده‌تر و عملی‌ انجام دهند.

به گزارش ایسنا، اضافه شدن عنوان “قطب فرهنگی” به شهر اراک علاوه‌بر قطب صنعتی و کشاورزی می‌تواند ایده جالبی برای افزایش روحیه نشاط در میان مردم و هنرمندان باشد.

کم توجهی به هنر و فرهنگ در اراک امری مشهود است و می‌توان میزان توجه به آنرا از عدم توجه به مشکلات هنرمندان، تعویق چندین ساله ساخت مجموعه های فرهنگی همچون کتابخانه مرکزی و تالار مرکزی، عدم اختصاص بودجه کافی به این فضاها و خروج هنرمندان از استان و … به خوبی فهمید.

شمار بسیار اندک رویدادهای فرهنگی و هنری از دیگر مصادیق کم توجهی به هنر و فرهنگ در این شهر و البته استان مرکزی است. این مسئله به دوران شیوع کرونا محدود نمی شود چرا که پیش از شیوع این بیماری نیز تعداد و البته کیفیت رویدادهای فرهنگی و هنری در اراک به هیچوجه در خور یک کلانشهر نبود.

شهر صنعتی و کارگری همچون اراک که نتواند با برگزاری چنین رویدادهایی البته با کیفیت مناسب، به مردمانش ایستگاه هایی برای نفس کشیدن بدهد نمی تواند به افزایش شور و نشاط اجتماعی در میانشهروندانش هم امید چندانی داشته باشد.

انتهای‌پیام